තම ජීවිතය අනුනට බරක් නොම වන

විලසින් හිඳුම යහපත් ලෙසින් සිත මින

දැනගෙන වටිනකම මිනිසත් කමින් අප මන

ගියොතින් ඉතින් සතුටක් දැනේ හැම දින

සමහරු කෙනෙකු ඉහළට නගින විට පැන

ආපසු අදින ගතිහුරුවෙලා පෙර දින

ඉදිකොට කඩුළු මිනිසත් ගතිය නොම දැන

පෙත්සම් ගසා බිම ඇද දමති දුටු තැන

බැබළෙන ගතිය පළකළ මෙලොව ඉර හඳ

නිසි ලෙස දිලේ වටපිට අඳුර සිඳ බිඳ

එහි නැත අඩුව නොකඩව වේවි මන නඳ

ඒ ගති කාට නැවතිය හැකිද රොද බැඳ

හැම කෙනෙකුගෙම යහපත නිසා සිය නම

ප්‍රචලිත නොවේ හිතවත සෑම තැන දිම

අවැඩක් කරන අය නිති පතළ වූ වම

එය පරපුරම වනසයි සැපත දුරු වම

සංහිදියාව යන ඒ වදන පහ රන

මිනිසුන් වෙතොත් ඒ අය සොයා මිතු රන

සාමය සමගි දාමය පෙමින් උතු රන

මිනිසුන් කරමු ඒ සිත සතුට පර යන

දිවියක් සුවඳ හමනා අයුරු දස දෙස

හිඳිතොත් තමා කාටත් එයින් නිද හස

දුරුකර දමා සිය සිත තුළින් උද හස

අත්වැල් බැඳන් මතු දින පාමු මද හස

පිරිසිදු සිතේ කිසිවිට නොමැත විෂ කටු

ඒ සිත කිසිම විට නොම වේය මිස දිටු

වෙන අය වෙතින් යැපෙනා එවුන් පර පුටු

දුරලමු සෑම විට උන් තැනදි දුටු දුටු

වයසට යන්න යන්නම සිතින් පැහැ බර

වුණොතින් හොදයි හිතවත නොකර අව හිර

පහළට නැමේ අතු ඉති වුණොත් පල බර

ඒ පොදු දහම කාටත් පොදුයි සුමි තුර

ගලනා ගඟුල පහළට ඇදෙන හැම වර

පෙනපිඬු නගා දිවයයි දුරැර අව හිර

කෙනෙකුගෙ දිවිය එලෙසින් වුණොත් අම යුර

දිනුමේ සුවය දැනගත හැකිය නිසි යුර

ලොකු පොඩි භේද තිබුණොත් සිතැඟි වන සන

එය වියසනෙකි ඔබ අප සැමගෙ අව සන

මේ ගැන සිතා දිවියම තුටින් සැන සෙන

අදහස් වැළඳ ගමු සිත් ගොමුව සර සන

අජිත් ධර්මසිරි